Een wake-up call

Van de week kreeg ik een brief in handen. Eigenlijk best al een oude brief, uit 2012, en niet eens aan mij gericht. Of misschien toch wel een beetje.

De brief was een wake-up call, een open brief aan alle gescheiden ouders van Nederland. Een oproep van hun kinderen, verstuurd via Villa Pinedo. Al lezend werd ik meegenomen in wat een verscheurende werkelijkheid kan zijn: ouders die over de hoofden van hun kinderen heen vechten om het eigen gelijk, die de onderlinge strijd niet staken, die werelden creëren waarin het onveilig toeven is.

Een gescheiden leven is voor honderdduizenden kinderen en hun ouders het leven van alledag. Met alle heftige, bekoelde, evenwichtige en buitenissige emoties die daarbij horen. Geen mens en geen situatie is hetzelfde en voor lang niet iedereen geldt dat het leven na een scheiding een aanhoudend strijdtoneel is. Gelukkig maar.

Maar toch. Zie er maar eens mee om te gaan, met alle verdriet, pijn, boosheid, rancune en teleurstelling als je relatie met iemand van wie je ooit zielsveel hield op de klippen is gelopen. Geen wonder dat alle onvolkomenheden in het menselijk gedrag dan aan de oppervlakte komen. Dat een tijdje vechten, vluchten of verlammen het overlevingsmechanisme is voordat de de ratio en gezonde emotie het roer weer kunnen overnemen. Maar toch. De kinderen zitten ertussen.

Wat zou ouders bewegen, die niet ophouden met elkaar te strijden, die elkaar niets meer gunnen, zelfs het ouderschap niet? Wat zou er gebeurd zijn in die levens, dat het soms letterlijk een gevecht van leven op dood wordt? En hoe zou de verlammende cirkel die om wraak en vergelding draait doorbroken kunnen worden?

In de brief krijgen de ouders de sleutel aangereikt hoe ze met hun kinderen om moeten gaan, zodat er weer warme, veilige nieuwe huizen ontstaan, misschien met hier en daar een barstje. Ik hoop dat het werkt. Toch zou ik willen dat er nog een brief kwam. Een brief van vechtende scheidende ouders met kinderen in de knel. Een brief met een snipper reflectie, die een ietsiepietsie onthult van de reden waarom men vergeet ouder te zijn. Want heel, heel misschien kunnen we dan ook een sleutel vinden om hen die warme, veilige, nieuwe huizen binnen te laten komen. Zo'n barstje hier en daar is dan wel te hebben.